Fietsenaar....ergens

Grensperikelen

Eigenlijk was ik van plan hier een heel verhaal neer te zetten, over hoe je Oekraine in komt....en weer uit. Compleet met amuserende dialoogjes met bureaucratische douanebeambten. Maar internet is een vluchtig medium, de meeste lezers willen het kort en ook ik besteed mijn tijd liever buiten internetcafes die zich bovendien ook nog eens lastig laten vinden.

Maar kort gezegd komt het hier op neer: De grensovergang van Polen naar Oekraine was verboden voor fietsen, ervoor en er na mocht vrolijk worden gefietst. Bij de post 50 kilometer noordelijk was wel de mogelijkheid. Een ander optie was liften, ik zag daar de humor wel van in en stak direct mijn duim op. Een busje was bereid mij mee te nemen, ja inderdaad, voor 100 meter! Helaas was de bureacratische trommel daarmee niet leeg: ondanks dat de visumplicht is afgschaft, kreeg ik niet langer dan vijf dagen de tijd om Roemenie te bereiken. En niemand die kon vertellen waarom.

Aan de ander kant van de grens wachtte een land met de hoogste gatenindex in het wegennet die ik ooit had meegemaakt. Vrolijk peddelde ik er omheen en had na vier dagen als afsluiter een mooie Karpaten-pas op mijn kaart ontdekt die naar een officiele grenspost zou leiden. Prachtig mooi inderdaad. Helaas was die grenspost ook verboden, nu niet alleen voor een fiets maar ook voor mij als EU burger. Nog een dag was er over om het land te verlaten. Na een nacht kamperen op een veel te schuine helling, wachten in de vroege ochtendkou op een bus die niet kwam, 25 kilometer fietsen over een baggerweg, 4 uur in een bus die wel kwam maar veel te lang geleden nieuw was geweest, met een fiets tussen mijn benen en last but not least nog eens 40 kilometer fietsen naar de grens. Deze keer met minder gaten in het wegdek maar met een evenredig aantal vrachtwagens naast mij. Poe poe, terug in de EU. Mag ik zeggen dat je daar moe van kan worden?

En de Oekrainers? Ze leven in een mooi land maar ik zag wel erg veel treurige gezichten op straat. De protserige kerken met glimmend gouden koepels, kerkhoven uitbundig kischerig versierd met een bonte mengeling van plastic bloemen en kransen, gaven de indruk dat men meer bezig in met het leven na de dood dan vrolijk te staan in het leven zelf. Leuk land daarom toch wel. Er valt wat te beleven, al waren de contacten dan ook maar vluchtig. Net als het internet.

Reacties

Reacties

Blanche

Hee Die Harry!!

Twee jaar gelednen heb ik een hoop plekjes gespot waar je gemakkelijk via het bos de grens tussen Oekraïne en Roemenië kon oversteken. Dat was in de hoek Hongarije, Roemenië en Oekraïne. Je moest wel oppassen voor de gemotoriseerde doane in Roemenië.
Maar goed een stempeltje in je paspoort kan ook handig zijn :>

Geniet ook een beetje voor mij! Ik moet weer een maand binnenzitten voor ik weg mag naar de passen van Zwitserland en Italië!!

Zuidfrankrijk twee weken was erg leuk.


Blanche

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!