Hotel Mareth
Nog een koffie perst hij uit zijn apparaat en sloft dan met me mee, de in een smoezelige gestoken slagersjas gestoken barman.
'Il marche,' zegt hij zelfbewust, opent de deur draait de kraan open. Dikke druppels spetteren slechts uit de enorme douchekop vandaan.
'Hij doet het niet he?' zeg ik.
'Oui, il marche un peu,' hij doet het een beetje, zegt hij nog net zo zelfverzekerd, 'hij wordt goed warm, even een minuut wachten en dan lukt het best.
Ik besef dat als dit normaal is er tenminste een loodgieter aan te pas zal moeten komen om het te verhelpen, er zal niets anders op zitten dan het er maar mee te doen. En als ik zo eens om me heen
kijk dan valt wel voor te stellen dat hij er tevreden mee is. Slechts een van de vier WC's valt nog door te spoelen uit een halve stortbak en de halve bril is ook meer dan genoeg om nog een beetje
te kunnen gebruiken. En ik geef toe dat ondanks dat ik graag de eenvoud opzoek, toch nog altijd een beetje verwend ben.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}