Afwachten de dag laten beslissen, het hoort bij mijn manier van reizen. Uitstippelen en van te voren al bepalen hoe je gaat rijden dat is niets voor mij. Maar India is het laatste land heb ik besloten, nu al, hier moet de fiets na acht maanden aan de wilgen komen te hangen. Maar hoe kan het ook anders, wel met twijfel. Want waarom niet overwinteren en doorreizen naar Australie? Is toch een goede optie als je geen huis, baan en vrouw meer hebt? Jawel natuurlijk, maar ook daar was ik opnieuw voor een keuze komen te staan. Het hele eiland rond? Binnenland misschien ook nog. Het eeuwige dilemma, waar en wanneer stop je. Kortom, ergens moet er een punt achter worden gezet, vroeg of laat. Dit is een goed moment. Ik wil nuchter blijven, en niet vervreemden van de Nederlandse samenleving, een gevaar dat in de lucht hangt als je alleen reist. Stoppen voordat ik nog verder de zin van het reizen ga zoeken en het echt tot een verheven pelgrimage ga maken.

Echte einzelgangers gaan gewoon door, trekken zich van niets en niemand iets aan, gaan door tot het ze echt spuugzat zijn, zo ben ik niet gebouwd. Zoveel vrienden die ik weer wil zien en zij misschien mij ook wel. *) India is het laatste land, ondanks dat ik me nog niet verveel en geen hevige heimwee heb. Delhi was een goede plek om een vliegtuig te vinden maar daar ben ik al voorbij! De Taj Mahal mocht ik niet vergeten en die ligt zuidelijker. Daarna terug fietsen is zo armoedig. En wat heb ik nu van het land gezien? Een vakantieganger gaat voor drie weken en zegt dan dat ie in India is geweest. Ik ben er nu ook drie, heb het op m'n dooie akertje gedaan en heb het idee dat ik enkel hier en daar wat geroken heb. India gezien? Nee, nog niet! Zou Kolkata, vroeger bekend als Calcutta niet een beter eindpunt zijn? Tot aan de zee en dan echt terug naar Nederland, Myanmar mag ik niet op een normale manier in. Gesodemieter met ongastvrije dictaturen die je gidsen opdringen of nog erger, je in een bus stoppen, nee nu even niet meer! De afstand van Agra naar Kolkata is ruw geschat 1500 kilometer, dat betekent drie weken fietsen. Ben ik voor de kerst weer thuis. Ga ik maar doen denk ik, ondanks dat mijn fiets niet meer helemaal fris meer is. Trapper kapot maar zonder kogeltjes toch nog goed bruikbaar gebleken. Lowrider, net in China nieuw gekocht is nu al stuk, kom ik ook nog wel mee verder. Tas aan flarden en zelfs die hangt al weer een hele tijd. Improviseren lukt mij doorgaans goed. En wat is nou 1500 kilometer? Wanneer ik regelmatig de ketting smeer, houdt die het ook nog wel vol. En.... ik heb op deze site nog wat fotoruimte op te vullen. Verdorie, wie heeft dat mij cadeau gedaan? Ik wil het weten! Was er al eerder bijna voor omgedraaid. (Een is bekend maar die ander...*).

Iedereen, ik heb behalve vrienden geloof ik ook nog fans en andere geinteresseeerden, heel erg bedankt voor alle reacties tot nog toe!!! Het heeft me vooruit geholpen. Dit zal vast nog niet het laatste bericht zijn, de wielen draaien zoals ik al zei nog even door, reizen op de fiets blijft boeien. Nu en later vast ook nog wel maar waarheen, nog geen idee. Afwachten en de dag laten beslissen.

*) Laat maar weten via mail of sms op +91 9779823476