Met een zeker leedvermaak kijk ik van bovenaf het taluut op de chaos neer. De stad Kanpur beneden me staat vast en ik fiets over de bijna verlaten snelweg NH2, National Highway nummer twee. Grand Trunk Road is een andere en eigenlijk betere benaming want echt snel rijden doet hier bijna niets, dat kan het ook niet: Vrachtwagens zijn zwaar overbeladen en een tractor duw je ook niet zomaar even opzij. Aanvankelijk was ik niet van plan lang op deze weg te verblijven. Kleinere wegen zijn er wel voldoende en daar was het best goed uit te houden. Tot op zekere momenten dan. Momenten waarop je weer een stad nadert bijvoorbeeld.
Er zijn veel dingen die wennen als je langere tijd in op reis bent. Zaken die zo afwijken van de Europese norm, ze passen hier in een leven van alle dag en worden op een gegeven moment normaal. Maar het lawaai, het o zo hevige en onophoudelijke getoeter van claxons die boven de pijngrens uitkomen, waanzinnig krijsende bussen die recht op je af komen, dat went nooit! Daarom deze weg bevalt me wel en niet alleen omdat hij verrassend rustig is en de stedelijke drukte vermeden kan worden. Strak modern beton een windje in de rug maken het bijna comfortabel.

De weg bestaat uit twee keer twee rijbanen gescheiden door een middenberm beplant met gras en diverse struiken. Zoals gebruikelijk, gaat de ene helft in de ene richting en de andere in tegenovergestelde richting. Het is bijna zoals thuis.
Of toch niet? Nee! Aan de andere kant, keurig op de linker baanverschijnt een spookrijder! (Voor degenen die het niet weten, men rijdt links in India). Toeterend baant hij zich een weg wanneer er een tegenligger nadert. Het gaat maar net goed. Maar wat gebeurd er in een land waar niet een maar alle vrachtwagens de kreet 'Blow Horn' of een variant daarvan achterop hebben staan? Precies, dan aap je elkaar ook in andere dingenna: Je gaatook spookrijden. Lastig die middenberm die te hoog is om overheen te rijden. Je zal maar vanaf de zijweg naar rechts willen terwijl de rijrichting naar links is. Dan moet je kilometers de verkeerde kant op rijden naar de plek waar je kunt keren en dat is het natuurlijk niet waard. En in India is erimmers leven na de dood. Nog een spookrijder volgt, en even later nog een.
In de buurt van dorpen zijn er momenten dat er snelweg NH2 is veranderd in twee op zichzelf staande dorpswegen. Daarnaast staan er op diverse plaatsen vrachtwagens met pech. Op de linker baan, rechterbaan, in de goede of verkeerde rijrichting, het maakt allemaal niet uit. Een stel stenen ervoor als 'veilige' afbakeningen jawel - niet vergeten ook erachter - moeten voorkomen dat er nog grotere brokken ontstaan. Slechts een enkeling staat op de vluchtstrook. Mazzel voor mij. En wat te verwachten valt komt uit. Er ligt een vrachtwagen op zijn kant en verderop nog een in de greppel. En dat op de op weg naar Varanasi, de heilige plaats aan de nog heiligere Ganges. De rivierwaar alle zonden van je worden afgewassen wanneer je er een bad in neemt. De plek ook waar men mensen cremeert. Brandend dobberen op de Ganges om als koe terug te kunnenkeren. Koeien bevinden zich ook op deze enerverende weg. Het laat zich raden wat die in een vorig leven zijn geweest. Heimwee naar de plek des onheils misschien? Terug gekeerd om berouwvol herkauwend in de middenberm de zonden te overdenken?
Ik ben laat, het begint te schemeren en net wanneer ik in het bijna donker mijn overnachtingsplek bereik, zie ik een tractor naderen, spookrijdend zonder licht. Spannend! Dat belooft een waar spectakel te worden daar aan de Ganges!