Alles geregeld, dacht ik. Een in meerdere opzichten nogal heftige periode, waarover ik verder niet zal uitweiden,heb ik abrubt afgesloten door zo snel als mogelijk was, op de fiets te stappen. Onderweg zijn is voor mij de beste manier omvervelende dingenzo snel mogelijk af te schudden, dacht ik...

Dat reizen niet enkel uit een groot hoogtepunt bestaat, wist ik naturlijk wel, het is de afwisseling die het juist zo boeiend maakt. Maar dat dat dat reizen al zo snel zou beginnen had ik niet verwacht. De tweede dag fietste Betty vanuit Nijmegen nog heel gezellig met mij mee. Twee dagen later werd ik overvallen door een heel hevige kiespijn. AU! En dat terwijl ik twee weken eerder nog bij de tandrts was geweest. Je zult maar pech hebben.

Bij Frau doctor Swiebel lig ik in een stoel en staar naar een nautisch plafond voorzien van een blauwe zee met vissen en jawel om het nog interessanter te maken, een geheel blote dame. Met enige fantasie onderga ik een zwoele onder water behandeling. Rustgevende muziek moet het tot bijna een genot maken. Maar genieten is het niet echt. Frau Swiebel neemt de tijd enlegt alles uit in zeer rap Duits wat mij bijna ook tot tandarts opleidt maar tegelijkertijd wordt ik er horendol van. Na lang wachten, fotograferen met de allermodernste en duurste Röntgencamera (waar madame gezien haar uitgebreide promotie, vast aandelen in zal hebben), boren, raggen in niet zo geweldig ruikende wortelkanalen, ontsmetten en vullen, ben ik nu een noodvulling rijker. Definitief vullen moet over een week of twee gebeuren. Geen idee nog hoe ik dat op ga lossen. Zo meteen maar eerst even mijn eigen tandarts bellen.

Groet van Harry uit Höxter ad Weser