“Een verhaal in je hoofd prenten en het op elk moment paraat hebben, dag en nacht, om aan te kunnen tonen waar je geweest bent op wel uur en op welke dag. Zo heb ik kunnen overleven. Je vertelde ze bijvoorbeeld dat je gisteren in Syrië zat voor handel en vandaag pas aangekomen bent. Dat soort dingen. Oorlog is liegen en bedriegen, een heel erg vuil spelletje.

Ik woon hier nu anderhalf jaar, in het huis van mijn schoonouders. Ik ben christen en kom uit Bagdad, daar is het nog steeds een puinhoop. Hier is het rustig. Jarenlang heb ik in het leger gediend, als tolk.

En ik begrijp het ook niet. Saddam vermoordde duizenden Koerden. Wat de Amerikanen aanrichtten is vele malen erger. Kwamen ze werkelijk hiernaartoe enkel en alleen omdat Saddam zo'n wrede dictator was en om democratie te brengen? Offerden ze daar hun eigen jongens voor op? Ik geloof er weinig van. Ik kan je verzekeren, ze hebben echt slechte dingen gedaan, heel erg slechte! Ik heb het zelf meegemaakt. Ze kregen het bijvoorbeeld voor elkaar om gevangenen te laten geloven dat wat er in de koffiebekers zat, water was, terwijl er toch echt koffie in zat. Ja, werkelijk waar, op het laatst geloofden die jongens dat echt!

Tja, en nu woon ik hier met mijn lieve vrouw en hebben we een zoon. Ik heb gestudeerd aan de universiteit, net als mijn vrouw overigens, die is ook afgestudeerd in de Engelse taal en letterkunde. Ze heeft les gegeven in het verleden. Ik heb nu mijn winkel en verkoop drank. En ik drink zelf niet eens. Ondertussen ben ik tot rust gekomen en heb de tijd gekregen om na te denken en alles op een rijtje te zetten... Het gevolg is dat ik mijzelf nu steeds meer afvraag wie ik eigenlijk ben.”