De weg was er vrijwel leeg. Het oversteken van grenzen leek door zowel Roemen als Bulgaren niet veel te worden gedaan. Naarmate ik verder kwam werd het steeds drukker en drukker, omgekeerd evenredig met Roemenie. Steeds meer dorpen verschenen er, of beter gezegd toeristenresorts net klaar of nog in aanbouw. Bijna zonder mensen. Voor wie of wat vraag ik me af. Voorzien Spanje, Turkije, Tunesie en misschien Italie daar niet al ruimschoots in? Moet Bulgarije ook nogzonodig meedoen? Drie, vier en vijf sterren hotels, zwembaden, pretparken, golfbanen, het kan niet op. Er wordt beweerd dat het investeringsobjecten van de Russchische Mafia zijn waarbij witwassen belangrijker is dan winst maken. Slechts drie maanden per jaar komen er een hand vol mensen. Engelsen voornamelijk, families Flodder die zich er voor een paar weken filantroop wanen, want goedkoop is het allemaal wel. Daarna keert de rust weer terug.

In Pomorie staathet summum van dit alles: Het vijf sterren Sunset Resort, een imposant protserig gebouw waarbij Huis ter Duin in Noorwijk bij in het niet valt. Onlangs nog vergaderden er diverse regingsleiders om over de wereldproblematiek te praten. No lopen er stechts bewakers, tuinmannen, schoonmakers en ander personeel temidden van lege terassen en rij aan rij klaar staande standstoelen voorzien van ieder een eigen parasol.

Misschien heb ik niet het mooiste deel van Bulgarije gezien maar juist doordat ik vooraf een heel andere voorstelling van de Zwarte-Zeekust had is het wel een verrassing geworden. Straks mag ik nog even over een drukke weg fietsen die naarmate de grens met Turkije zal naderen, leger en leger zal worden. Daarna komt Istanbul waar het weer omgekeerd zal zijn. Fietsen in een golfbeweging langs de Zwarte zee.

Groet,

Harry

Ps. Voor degenen die mij willen sms-en: Ik ben voorlopig op een Turks nummer overgegaan. Voor wiehet wil weten, stuur even een emailtje.